Mina Marie concentreert zich op de aanwezigheid van haar moeder, ik kan geen stap zetten zonder mijn kleine schaduw, soms vergeet ze zichzelf even en is de kracht van al die nieuwe gezichten groter, maar meestal word ik achtervolgd met een stellige bewering, nee mamma gaat echt niet weg, mamma is gewoon hier.

Dit is waarschijnlijk het gevolg van een ochtendje proefdraaien op school een paar weken geleden. Geen succes, de tranen hebben rijkelijk gevloeid, tussendoor zijn er wel drie tekeningen gemaakt, maar de angst voor het onbekende overheerste. Janna Lotte liet zich meteen meeslepen door talrijke nieuwe vriendinnen, want de Nederlandse tweeling kwam een ochtend naar school, alle Françaises waren dus ook volledig op de hoogte en allemaal uitgelopen om de dames te ontvangen, maar Mina Marie bleef in een innige omhelzing met haar meneer Nielson staan kijken. Het deed mijn moederhart dan ook bijzonder goed om te zien hoe mijn kleine meisjes liefdevol werden opgenomen door hun nieuwe Franse kompanen. Maar drie uur laten kon ik op het geschrei afgaan en vond mijn snikkende meisjes met hun knuffels in een wurgende omhelzing, argwanend kijkend naar die goedbedoelde hulpjuffen, die kenden ze niet en verstonden ze ook niet.

Maar we gaan het gewoon weer proberen in september, ze zijn met hun twee jaar natuurlijk ook nog wel erg jong en omdat ze eigenlijk nog nooit echt zonder ons zijn geweest, op het vertrouwde gezelschap van opa en oma na, gaan we flink oefenen deze zomer. Gisteren was daar al een mooi voorbeeld, een stoer jongetje van vijf ontfermde zich over de dames, demonstreerde trots hoe hij met een touw kon slingeren en zie daar, ze waren niet meer weg te slaan bij de kleine heer. Ik heb ze beiden zowaar zeker een uur niet gezien, dat is een hele nieuwe ervaring. (Wel gehoord en bespied natuurlijk)

Ja want met het naar schoolgaan, gaat er ook een hele nieuwe fase van mijn leven beginnen, even een paar uur de tijd zonder op mijn tenen door het huis te lopen omdat ze liggen te slapen, gewoon even een boodschap doen zonder kotsteiltje bij de hand of gewoon even niets en lekker in de tuin zitten/liggen/werken.
Ik hoop zo dat ze het leuk gaan vinden, dat is ook de basisgedachte achter het nieuwe avontuur, de hele zomer een camping vol met kinderen en dan in september weer alleen op de berg met je zus. Ook voor hun taalgevoel is het superbelangrijk, ze pikken nu alles zo makkelijk op, Janna Lotte kan zich in het Frans voorstellen en Mina Marie telt al tot tien, het gaat echt spelenderwijs.
Maar als blijkt dat de tranen blijven vloeien, blijven ze gewoon nog even lekker bij paps en mams, we willen ze niets opdringen.
Voorlopig spelen ze zich een ons met alle Nederlandse kindjes op de camping, waar deze zomer ook vele tweelingen tussen zitten, ik ben heel benieuwd of ze het gaan zien dat er ook anderen zijn die net zo zijn als zij en helemaal als het eeneiige tweelingen zijn. Waarschijnlijk niet, voor hen zijn het gewoon nog meer nieuwe vriendjes, zo leren ze in hun eigen, veilige omgeving om hun grenzen steeds meer te verleggen, dan is de stap in september misschien iets minder eng.

Ik hou jullie op de hoogte, een fijne zomer.

Babs Mollema juli 2008